In november 1865 werd het boek “Alice’s Adventures in Wonderland” voor het eerst gepubliceerd. Het boek dat Lewis Carroll (pseudoniem van Charles Lutwidge Dodgson) schreef voor zijn ‘child friend’ Alice Liddell.
Carroll voer, samen met zijn collega Duckworth en de kinderen Liddell, stukjes over de Theems en verzon sprookjes om de kinderen te vermaken. Je moet wat als je in een tijd leeft waarin de iPhone nog niet is uitgevonden. Het verhaal dat op 4 juli 1862 werd verteld (Carroll zou deze middag later “The Golden Afternoon” noemen) sprak Alice dusdanig aan dat zij aan Dogdson vroeg het voor haar op te schrijven. “Oh, Mr Dodgson, I wish you would write out Alice’s Adventures for me”. Zo geschiede, en als voorloper op “Alice’s Adventures in Wonderland” ontving Alice Liddell met kerst 1864 een uniek, handgeschreven exemplaar van “Alice’s Adventures under Ground”. Het grote publiek moest nog een klein jaar wachten op de volledige avonturen.
Nou ja, volledige avonturen. In 1871 verscheen het tweede deel “Through the Looking-Glass, and What Alice Found There”, waarin Alice niet door een konijnenhol een wonderlijke wereld betreed, maar via de spiegel. Heel anders… maar dan ook geschreven voor een andere Alice, Alice Raikes, een nieuwe ‘child friend’.
Caroll was altijd al een schrijvertje, afgaande op de 98.721 brieven welke er van hem geregistreerd zijn. Hij zou nog meer publiceren, naast fictie ook boeken over wiskunde en speltheorie, maar het succes dat hij met “Alice’s Adventures in Wonderland” had behaald zal hij nooit meer evenaren.
(Maar uitmelken deed hij het wel. In 1871 verscheen, zoals geschreven, het tweede deel. In 1886 zal hij een facsimile editie uitgeven van het oorspronkelijke handgeschreven manuscript en in 1890 komt daar “The Nursery Alice” bij. Een speciale versie “to be read by Children aged from Nought to Five”).